Halo, stary Lwowi!
To ja, Wasz Batiar Słoneczko.
Ten sam, co zawsze.
Ładną dziś mamy pogodę, prawda?
Halo, stare lwy!
Wygrzewajcie się i strzeżcie tego grodu
Tak, jak strzegliście go przez stulecia.
Halo, Kleparów i Gródek!
Powiem Wam bez ogródek,
Że jestem w Was zakochany.
Halo, stare kościoły!
Jak pięknie lśnią Wasze dachy
I krzyże na wieżach.
Bez względu na to, jak jest i jak będzie
Trwajcie i nie traćcie nadziei.
Halo, stare domy, wiekowe kamienice!
Nie poddawajcie się deszczom, wiatrom,
I moim promieniom,
I dziejowym burzom,
I czasowi tak niełaskawemu dla Was.
Halo, Stryjski Parku!
Chętnie poszedłbym tu na hinterkę,
Jak dawniej uczniowie tu chadzali.
Ale ja tu przyszedłem do pracy.
A najwięcej mam pracy jesienią
Kiedy maluję liście drzew złotem i purpurą.
Prawda, że wtedy są przepiękne?
No to, jak teraz mawiają młodzi,
Nara, bo muszę
Skoczyć na Łyczaków
I pomodlić się na cmentarzach.
Śpijcie spokojnie, Powstańcy
I Lwowskie Orlęta,
A wszystkie ziemskie sprawy pozostawcie żywym.
Oni Was nie zapomną.
A zanim zajdę
Zatrzymam się na chwilę
Na Wysokim Zamku
I jeszcze raz popatrzę
na ukochane miasto.
I zaśpiewam Wam starą, lwowską piosenkę.
Tajoj!
Ten wiersz napisałam 8 lat temu, kiedy po raz pierwszy byłam we Lwowie.
Muszę przyznać, że zawsze ciągnęło mnie do tego miasta, które pomimo burzliwych kolei losu nie straciło nic ze swojej polskości. Aż dziwne, że słyszy się tu inną mowę, czyta napisy w innym języku.
Ale nie będę się rozpisywać, zapraszam na spacer po tym przepięknym mieście.
Wprawdzie dwa dni to stanowczo za mało na zwiedzenie Lwowa, ale podzielę się z Wami tym, co udało mi się uwiecznić.
A teraz przejdźmy się ulicami starego Lwowa:
Nasz spacer zakończymy na Wysokim Zamku, skąd można podziwiać panoramę miasta:
Może uda się,
że powrócę zdrów
i zobaczę miasto Lwów!
